Amazon Kindle Paperwhite (2024) recensie: iets groter, iets sneller, iets beter

Drie jaar zijn verstreken sinds Amazon voor het laatst zijn vlaggenschip-e-reader heeft bijgewerkt, en hoewel de Kindle-reeks van dit jaar gericht leek op Amazon’s eerste kleuraanbodde Paperwhite heeft er nog een paar welkome verbeteringen. Met een scherm met hoger contrast en vlottere prestaties blijft de 12e generatie Kindle Paperwhite de beste e-reader op de markt.

Ik heb de Kindle Paperwhite Signature Edition van $ 199,99 getest, wat $ 40 meer is dan de standaard Paperwhite van $ 159,99. Het scherm en de binnenkant zijn hetzelfde, maar de Signature Edition bevat een omgevingslichtsensor voor automatische helderheidsaanpassingen, 32 GB opslagruimte in plaats van 16 GB, geen lockscreen-advertenties, draadloos opladen en een metalen afwerking aan de achterkant. De metallic jade-versie die ik kreeg, zag er geweldig uit (metallic zwart en framboos zijn ook opties), maar voelde iets minder grip aan dan het plastic van de basis Paperwhite.

De nieuwe Paperwhite heeft een scherm van 300 ppi met een klein formaat van 6,8 tot zeven inch – niet echt genoeg om op te vallen, maar genoeg om je een paar extra regels tekst op een pagina te laten persen. Dankzij kleinere randen is de nieuwe Paperwhite slechts een paar millimeter groter dan de vorige versie, terwijl hij toch iets dunner is; in gebruik voelt het bijna identiek aan. Het model van dit jaar ook zorgt ervoor dat het scherm gelijk ligt met de randenhoewel het weer een subtiele verbetering is.

De nieuwe Paperwhite (rechts) heeft het schermcontrast merkbaar verbeterd ten opzichte van de vorige versie (links).

Wat is opvallend is het toegenomen contrast. Dankzij het gebruik van een oxide-dunnefilmtransistor op het scherm heeft de nieuwe Paperwhite de hoogste contrastverhouding van alle e-readers die ik ooit heb getest. De voordelen zijn niet meteen duidelijk als je platte tekst leest, maar door de diepere zwarttinten lijkt het scherm meer op een daadwerkelijk afgedrukte pagina. Het geeft illustraties, afbeeldingen en boekomslagen meer pop en uitstraling, en zorgt ervoor dat strips en mangapanelen er scherper uitzien. Het nieuwe scherm maakte af en toe een deel van de fijne tekst in die van Jonathan Hickman en Marco Checchetto Ultimate Spider-Man: getrouwd en kinderen lijken vetter en gemakkelijker te lezen zonder in te zoomen.

Het is niet een functie die zo flitsend is als een kleuren-E-inktscherm, maar het is zonder twijfel de beste upgrade van het nieuwe model, en het zal het moeilijk maken om terug te keren naar mijn Kobo Libra 2.

De Paperwhite uitgebracht in 2021 (links) vergeleken met de nieuwe versie uit 2024 (rechts).

Amazon heeft ook de verlichting van de nieuwe Paperwhite verbeterd, waardoor het scherm een ​​neutralere toon krijgt bij de standaardinstellingen. Het scherm van de laatste generatie Paperwhite is iets koeler, maar als de warmteschuifregelaars van beide Paperwhite-modellen omhoog staan, zijn de verschillen niet van elkaar te onderscheiden.

Dit is ook de eerste Paperwhite die een dual-coreprocessor gebruikt (de Oasis, rust in vrede, had een dual-coreprocessor terug in 2017). De 1GHz Mediatek CPU zou pijnlijk traag zijn voor een toestel met een LCD-scherm, maar op een e-reader maakt het een groot verschil. De beweringen van Amazon dat de pagina’s 25 procent sneller worden omgeslagen, waren niet merkbaar toen ik tekst aan het lezen was (de verversingssnelheid van het E Ink-scherm is daar de beperkende factor), maar ik was oprecht verbaasd over hoeveel sneller het opende met een halve gigabyte, met veel afbeeldingen PDF-bestanden die ik heb gesideload. Op de Paperwhite van de 11e generatie is er een pauze waardoor ik me afvraag of het apparaat zich zal verslikken in de bestanden, maar de nieuwe Paperwhite opent ze onmiddellijk en bladert bijna net zo snel door de pagina’s als met gewone tekst.

De gebruikersinterface voelt ook sneller aan. Het is nog steeds niet zo snel of responsief als een smartphone of tablet, en het in- en uitzoomen op strips en foto’s kan nog steeds traag aanvoelen, maar het scrollen door boekenlijsten, het navigeren door de boekwinkel van Amazon en het in- en uitzoomen van verschillende menu’s gaat bevredigend snel. Of in ieder geval zo snel als het kan zijn met de beperkingen van E Ink.

Amazon beweert dat de nieuwe Paperwhite tot 12 weken kan worden gebruikt tussen oplaadbeurten, maar dat is wanneer je het lezen beperkt tot slechts 30 minuten per dag bij halve schermhelderheid en draadloze functies uitgeschakeld. Na een uur lezen, heen en weer springen tussen boeken en pdf’s, en bladeren door andere titels in de online winkel van Amazon met een schermhelderheid ingesteld op 75 procent, verloor de nieuwe Paperwhite vijf procent van zijn lading. Met die dagelijkse routine zou ik verwachten dat ik ongeveer drie weken uit de batterij van de Paperwhite zou halen, en mogelijk zelfs langer als ik niet zo besluiteloos was over wat ik aan het lezen was.

Als je een Kindle-gebruiker bent die de afgelopen jaren een upgrade heeft uitgevoerd, zal de functionaliteit van de nieuwe Paperwhite vertrouwd aanvoelen. Als je overstapt van concurrenten zoals Kobo, kun je tegen een aantal frustrerende beperkingen aanlopen. Het sideloaden van documenten zoals pdf’s of ePUB-bestanden is moeilijker dan nodig is, omdat Kindle-apparaten niet langer als externe schijven verbinding maken met computers. Je moet de online services of desktop-apps van Amazon gebruiken om e-boeken en andere documenten op de Paperwhite te krijgen, en beide opties zijn onhandig.

Tekstaanpassing is ook beperkt in het Kindle-besturingssysteem in vergelijking met Kobo-apparaten, die fijnere aanpassingen bieden voor de lettergrootte, regelafstand en marges. Hoewel ik de opmaakopties van de Paperwhite te vereenvoudigd vind, zie ik de aantrekkingskracht voor degenen die een apparaat willen dat heel gemakkelijk te gebruiken is. Ik vind het leuk dat je je aanpassingen kunt opslaan als aangepaste thema’s – het is een functie die Kobo graag zou willen toevoegen – maar ik begrijp niet waarom Amazon elk apparaat beperkt tot slechts vijf aangepaste thema’s.

Ook het lenen van bibliotheekboeken is makkelijker op een Kobo. Voor de nieuwe Paperwhite moet je nog steeds de Libby-app of -website op een apart apparaat gebruiken om door titels te bladeren en deze te lenen. De e-readers van Kobo hebben Overdrive ingebouwd, en dat terwijl ze dat ook doen het leenproces vertroebelenu hoeft uw telefoon hiervoor niet uit de kast te halen.

De eerder dit jaar geïntroduceerde Kobo Clara BW (links) heeft een kleiner verzonken scherm dat er niet zo goed uitziet als de nieuwe Paperwhite (rechts).

Maar Kobo lijkt zich tegenwoordig te concentreren op kleuren-e-readers en grotere E Ink-notitieapparaten, en de zwart-wit-e-readeropties zijn nu beperkt. De Kobo Clara BW van $ 129,99 gebruikt hetzelfde E Ink Carta 1300-scherm als de nieuwe Paperwhite, maar het is slechts vijftien centimeter groot en het contrast ziet er niet zo goed uit. De volledig plastic behuizing en het verzonken scherm voelen ook goedkoper aan dan die van de nieuwe Paperwhite. En hoewel de Kobo Sage van $ 269,99 knoppen voor het omslaan van pagina’s en stylusondersteuning heeft, is hij meer een hybride e-reader en apparaat voor het maken van notities; Ik vind dat het acht-inch scherm hem te groot maakt om overal mee naartoe te nemen.

De Kindle Colorsoft (links) naast de nieuwe Paperwhite (rechts).

Hoewel het geen significante upgrade is, blijft de nieuwe Kindle Paperwhite de beste e-reader die je kunt kopen, met een prachtig zwart-witscherm dat dichter bij gedrukt papier lijkt dan welke e-reader dan ook die ik heb getest, en een gebruikersinterface die sneller is en responsiever dan de vorige versie. Als je op zoek bent naar je eerste e-reader, zou de nieuwe Paperwhite bovenaan je lijstje moeten staan.

Hoewel de standaard Amazon Kindle goedkoper is voor $ 109,99, maken het betere scherm, de instelbare warmteverlichting en de waterdichtheid (extra verzekering als je in bad of op het strand leest) de nieuwe Paperwhite het extra geld waard.

De nieuwe Paperwhite Signature Edition is verkrijgbaar met een achterpaneel met een metallic jade- of frambozenafwerking die er geweldig uitziet, maar iets minder grip voelt.

Is de Signature Edition $ 40 extra waard? Draadloos opladen is niet nodig gezien de batterijduur van de Paperwhite, en het kan frustrerend zijn om goed uit te lijnen. Maar de omgevingslichtsensor kan je het swipen en tikken besparen dat nodig is om de schermhelderheid handmatig aan te passen als je je Kindle overal mee naartoe neemt (de warmte-instellingen worden niet automatisch aangepast) en extra opslagruimte is altijd welkom op een apparaat zonder geheugenkaartsleuf. Als je de Amazon-kosten van $ 20 meetelt om lockscreen-advertenties uit de standaard Paperwhite te verwijderen, is de Signature Edition de juiste keuze.

Tenzij je veel grote PDF-bestanden leest en gefrustreerd bent door trage prestaties, is de nieuwe Paperwhite geen noodzakelijke upgrade ten opzichte van het 2021-model. Maar het is een ander verhaal als je een nog ouder Paperwhite-model of een andere verouderde Kindle hebt. Als je de verbeteringen van de afgelopen zes jaar bij elkaar optelt – waaronder USB-C, verlichting met instelbare kleurtemperatuur, een groter scherm met beter contrast en betere prestaties – is het waarschijnlijk tijd om een ​​upgrade te overwegen.

Fotografie door Andrew Liszewski / The Verge

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *