Een verbluffende prestatie en, voor mijn geld, het meest verrassende, boeiende en ongelooflijke spel van het jaar. UFO 50 is eigenlijk een verzameling van 50 games, allemaal uitgebracht in de jaren tachtig door ontwikkelaar UFOSoft. Het punt is echter dat UFOSoft nooit echt heeft bestaan. In plaats daarvan zijn dit nieuwe games, een prachtig scala aan games in verschillende genres: rollenspellen, platformgames, side-scrolling actiegames, games waarin je interessante werelden verkent en handige upgrades vindt, en meer.
Duiken in UFO 50 is een heerlijk stimulerende en soms verkwikkende ervaring: je komt zowel het vertrouwde als het onbekende tegen, games waarbij je een stap terug moet doen en moet worstelen met de verschillende elementen ervan terwijl je ze onder de knie krijgt. Sommige spelers vonden dit frustrerend of noemden het zelfs een bewijs van slecht spelontwerp. Ik ben het er niet meer mee oneens. Misschien komt het doordat ik oud genoeg ben om de games uit de jaren tachtig zelf levendig te herinneren, en om me te herinneren hoe in die tijd het tegenkomen van mechanismen of systemen die je niet meteen begreep heel gewoon was. Voor mij is dit proces vaak een deel van het plezier; het voelt als een echt ontdekkingsproces, sleutelen aan een spel totdat duidelijk wordt hoe het werkt en wat het van je vraagt. Het is een soort ontdekking die tegenwoordig vrij zeldzaam is geworden in games, maar… UFO 50 omarmt het.
Dat zou natuurlijk niet zoveel uitmaken als de games binnen zijn UFO 50 waren niet goed genoeg om al dat experimenteren de moeite waard te maken, maar dat zijn ze wel. Bijzondere favorieten van mij zijn onder meer Grimsteeneen JRPG met een setting met een Oud West-thema; Valbraceeen first-person kerker-kruipende RPG die overschakelt naar third-person actie voor gevechten; En BaardUFOSoft’s ‘eerste’ game, een traag, mysterieus avontuur dat ogenschijnlijk uit het begin van de jaren 80 stamt. Elke nieuwe ontdekking in Baard was een geweldige openbaring, en het uiteindelijk voltooien ervan (zonder hints op internet op te zoeken) was mijn meest lonende spelprestatie van het jaar. Naast deze, was ik ook dol op sommige UFO 50‘s luchtigste en meest toegankelijke actiegames: Cyber-uilen combineert de thematische gekheid van games zoals Strijdpaden tot een assortiment aan gameplay-types, van top-down, Metalen tandwiel-achtige infiltratie naar Slechte kerels-stijl side-scrolling punch’em up; En Kust rijden baadt je in glorieuze, zomerse sferen terwijl je alles neerschiet, van aanvalshelikopters tot gigantische, vliegende toverhaaien terwijl je in een rode sportwagen over een kustweg raast. UFO 50 is een spannende herinnering aan hoe gevarieerd en creatief videogames kunnen zijn, en het is de enige game dit jaar die me er, meer dan enig ander, aan herinnerde waarom ik zo dol ben op dit medium. – Carolyn Petit
