Het is een beetje dwaas om in dit boek over goede en slechte mensen te praten Duin: Profetieeen serie zonder duidelijke helden. Maar dat maakt het ook eentje zonder duidelijke schurken. Desmond Hart begon de serie als een soldaat die net terugkwam van een gevecht op Arrakis met mysterieuze krachten; tegen het einde van de eerste afleveringhij gebruikt ze om zowel een waarheidszegster van Bene Gesserit als een kind dat verloofd is met de dochter Ynez van keizer Javicco Corrino in brand te steken. Maar binnen de laatste momenten van het seizoenwe leren dat Desmond patiënt nul is voor een door een ‘denkmachine’ aangedreven virus dat door de Bene Gesserit raast. En oh ja, hij is de geheime zoon van Tula van Olivia Williams, met wie hij een korte maar tedere hereniging deelt voordat hij haar laat arresteren. Dit alles zou een whiplash kunnen veroorzaken als de prestaties van Travis Fimmel Desmond niet zowel met dreiging als sympathie zouden begiftigen, waardoor zijn visie op het personage als kampioen van de niet-vertegenwoordigde massa zou worden ingeperkt.
Desmond is zo’n mysterieus personage – misschien iets minder mysterieus aan het einde van het seizoen, maar niet zo veel. Hoeveel wist je over het personage voordat je begon met filmen? Wist jij waar het verhaal naartoe ging?
Ik kende de hele zaak vrij goed, maar sommige details veranderden vanwege de staking van de schrijvers en acteurs. Er zouden nog een paar afleveringen zijn geweest, dus sommige dingen zijn ingekort vanwege tijdgebrek. Maar ik wist veel en dat intrigeerde mij om het personage te spelen, omdat hij niet volledig gedefinieerd was. Dat vond ik zo leuk aan de makers van de show. Ze laten je veel beslissingen nemen. Er zijn veel shows waarin het zegt: ‘Dit is een personage. Je hebt geen keus.” Deze jongens werken zo samen en ik denk dat het de show veel interessanter maakt.
In de eerste aflevering werd Desmond bepaald door zijn vermogen om mensen zenuwachtig te maken zonder een woord te zeggen. Hoe creëer je die energie?
Nou, om te beginnen vraag je om geen dialoog. [Laughs.] Maar ik heb het gevoel dat hoe meer je praat, hoe meer je over jezelf weggeeft, hoe meer mensen je kunnen beoordelen. Het tweede is dat ik het leuk vind om personages te spelen die proberen mensen zich af te laten vragen wat ze denken of dat ik ze op een verkeerd pad leid – waardoor ze het gevoel krijgen dat ik aan één ding denk, terwijl dat niet zo is. De stille persoon in de kamer – in welke kamer je ook bent, of het nu een stel stoere jongens is of een grote zakelijke bijeenkomst – is het engst. Het is zoiets als: “God, wat is Hij? » De mensen die het minst spreken, zijn degenen waar u zich zorgen over moet maken.
Aan het einde van de eerste aflevering vermoordt Desmond een kind. Dat lijkt het soort gat waar een personage zichzelf niet echt uit kan graven. Maar tegen het einde van het seizoen, zodra we meer weten over zijn achtergrond en motivaties, is Desmond een van de meest sympathieke personages in de show. Heb je je ooit zorgen gemaakt dat je het publiek volledig zou verliezen?
Ik heb nog een soortgelijke show gedaan waarin mij werd gevraagd een kind ernstig te misbruiken en ik zei: « Er is geen enkele kans ter wereld dat ik dat doe. » En dat waren ook enkele persoonlijke redenen, niet alleen omdat het personage niet aardig gevonden werd. Dat wil ik gewoon niet op televisie doen. Maar bij deze is de inzet zo hoog en de motivaties van mijn karakter zijn zo extreem. Zijn doel en wat hij wil bereiken en wat hij denkt dat het beste is voor het universum is dat het offer van één individu de levens van vele duizenden of miljoenen mensen kan redden. Het helpt als het jou net zoveel pijn bezorgt als de persoon die je het doet.
Met een paar hobbels onderweg vertelt dit seizoen het verhaal van Desmonds ontwikkeling van een soldaat met een lage status tot een soldaat die feitelijk aan de touwtjes van het hele rijk trok. Improviseert hij op zijn manier als hij kansen ziet of heeft hij een plan?
Een beetje van beide. Ik heb altijd het gevoel gehad dat hij een man was die de hardwerkende mensen en het gewone volk vertegenwoordigde. Hij komt in deze wereld waarin hij wil infiltreren, deze wereld die hij als materialistisch beschouwt. In de politiek is het net zo: mensen zitten gevangen in hun eigen wereld, in de rijkste steden of wat dan ook, en ze vergeten de plattelandsmensen, ze vergeten de hardwerkende mensen, ze vergeten zelfs de boeren. Ze realiseren zich niet wat een universum of een land feitelijk drijft. Ik probeer de mensen te vertegenwoordigen die een hekel hebben aan de manier waarop de wereld gaat, wie de leiding heeft en de redenen voor de politieke beslissingen die plaatsvinden.
Veel van Desmonds geweld wordt veroorzaakt door het manipuleren van andere mensen, of op de momenten waarop hij zijn mentale krachten gebruikt om anderen te vernietigen. Als je dat soort geweld afbeeldt, is dat dan dezelfde aanpak als wanneer je een pistool of een zwaard zou gebruiken?
Je hebt wat meer tijd met een pistool of een zwaard. Het is een sneller moment. Hier is het letterlijk een beetje langzaam branden. Je hebt tijd om na te denken over wat je de ander aandoet. Je hebt tijd om de ander in de ogen te kijken, wat dan ook te voelen, hem te laten voelen waarom je hem dit aandoet. En dan heb je ook de tijd om te laten zien dat het je raakt, dat je dit niet voor de lol doet. Je gekwelde ziel krijgt ergens een beloning voor. Je voelt je heel rechtvaardig in wat je doet.
Wanneer Desmond daarentegen daadwerkelijk in actie komt en Mikaela’s bar overvalt in de voorlaatste afleveringhij lijkt een beetje duizelig, alsof hij op dat moment wachtte.
Nou, hij heeft het gevoel dat hij geen eenmansleger is. Als gemarteld kind en zo, zoek je alleen maar naar liefde. Als Desmond had ik het gevoel dat ik werd beloond en dat iemand trots op me was. Dat geeft je veel meer vertrouwen. Misschien ben ik geen verliezer, misschien ben ik niet alleen maar een wapen dat iemand altijd kan gebruiken. Ik heb mijn plek verdiend. En soms werd dat vertrouwen in die scène tegen Mikaela gebruikt, omdat je kon zien dat ze een sterke vrouw was en ik veel plezier met haar ga hebben en haar een ongemakkelijk gevoel geef. Ik probeer altijd veel dingen te doen vanuit een heel kinderlijke plek en dat was gewoon proberen een beetje plezier te hebben.
Desmond kan nogal kinderlijk overkomen.
Sommige mensen die geen ouders hebben of die in de steek zijn gelaten, blijven in die staat. En om eerlijk te zijn, alle mensen die ik bewonder in de acteerwereld komen uit een heel kinderlijke omgeving. Jack Nicholson is altijd maar een klein kind. Hij heeft zoveel pijn en ik hou gewoon van zijn maniertjes en de kinderlijke kwaliteit die hij overal aan toevoegt, hoe donker het ook is.
Je hebt je eerste scène met Olivia Williams aan het einde van de finale. Wat is jouw gevoel voor wat er door Desmonds hoofd gaat als hij beseft wie deze vrouw is en moet beslissen wat hij met haar gaat doen?
Ik denk dat de emotie op dit moment iets te veel voor hem is. Hij had het gevoel dat hij zo boos zou zijn, en ik weet zeker dat hij precies in gedachten heeft wat hij zou zeggen als hij zijn moeder ooit zou tegenkomen. En als dat moment komt, is hij nog maar een kleine jongen. Hij wil gewoon zijn liefde. Ik kijk er echt naar uit om een aantal scènes met haar te doen en die relatie te verkennen.
Zijn er bepaalde delen van zijn verleden waarvan je hoopt dat ze in de komende seizoenen zullen worden onderzocht?
Er zijn zoveel werelden in de Duin universum. Ik zou daar graag iets van willen bezoeken en de wereld van gewone mensen willen verkennen. Omdat veel van de Duin het universum dat je ziet is van de hogere klasse. Ik zou graag naar een township of een stad gaan, of waar normale mensen wonen. Dat zou mij intrigeren.
