Het idee van mijn grootvader van een paaseierenjacht omvatte het verbergen van geld in kleurrijke plastic eieren die rond zijn huis zijn gestrooid op Long Island. De meeste hielden munten, maar er was altijd een met een frisse, nieuwe rekening van $ 100.
Mijn neef, Billy-O, en ik waren de enige spelers. We waren meestal speelse partners in chaos, maar als concurrenten namen we elke jacht op met verve, gooien over kussens, gooiden open kasten, sloegen elkaar opzij totdat, zonder falen, Billy-O de $ 100 vond.
De eerste keer dat hij won, vocht ik tegen tranen terug. Maar na een paar jaar verliezen explodeerde ik.
‘Dat is het gewoon niet eerlijk‘Schreeuwde ik.
« Het leven is oneerlijk, » vertelde mijn grootvader ons. « Je wint of je verliest. »
Dit is wat zero-sum denken wordt genoemd-de overtuiging dat het leven een strijd is om eindige beloningen waar winst voor de ene gemiddelde verliezen voor een ander. En tegenwoordig lijkt dat idee overal te zijn. Het is hoe we college -toelating zien, als een moordende wedstrijd voor groepen die worden gedefinieerd door ras of voorrechten. Het is er in onze liefde voor ‘Squid Game’. Het is Silicon Valley’s winnaar-take-all ethosEn het is de kern van veel populaire meningen: dat immigranten banen stelen van Amerikanen; dat de rijken rijk worden ten opzichte van de kosten van anderen; dat mannen macht en status verliezen wanneer vrouwen winnen.
Maar nergens is de opkomst van ons zero-sum tijdperk meer uitgesproken dan op het wereldtoneel, waar president Trump tientallen jaren van samenwerking tussen het buitenlands beleid heeft afgebroken met bedreigingen van protectionistische tarieven en eisen voor Groenland, Gaza, het Panamakanaal en de minerale rechten in Oekraïne. Sinds hij aantrad heeft hij vaak de leeftijd gekanaliseerd die hij het meest bewondert – de keizerlijke 19e eeuw.
En in zijn eigen verleden was nul-som denken diep ingebakken. Zijn biografen vertellen ons dat hij van zijn vader heeft geleerd dat je een winnaar of verliezer in het leven was, en dat er niets ergers was dan een sukkel zijn. In Trumpworld is het doden of worden gedood; Hij die geen hamer is, moet een aambeeld zijn.
